Wstają rano, jak co dzień. Szykują dzieciom śniadanie,
same nie mając zbyt wiele czasu na choć jeden spokojny kęs. W biegu odprowadzają
dzieci do przedszkoli i szkół i pędzą do pracy – ktoś przecież musi pracować.
Ich barki uginają się od drobnych dziecięcych problemów i ważnych życiowych
decyzji. Zakupy, rachunki, pranie, sprzątanie, wywiadówka w szkole, strój na bal
przebierańców w przedszkolu, pierwszy ząbek pod poduszką i angina. Tysiące myśli
w ciągu dnia, przez które muszą przebrnąć, niczym przez śnieżne zaspy. Dzieci są
ich motorem, napędzają codzienny harmonogram działania, dają siłę i motywację.
Wspólna kolacja i bajka na dobranoc. Niekiedy zasypiają przy dziecięcym łóżku z
książką w ręku. Wstają w środku nocy, po omacku trafiają do swojego łóżka i
zasypiają. Same. Samotne.
